کامران وکیل/ نایبرئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران
بخش معادن کشور با وجود ذخایر متنوع و ارزشمند، میتواند یکی از موتورهای محرک و پیشران در اقتصاد کشور باشد. بهرهبرداری متناسب به همراه تدوین استراتژی هوشمندانه و ایجاد حلقههای بعدی در زنجیره ارزشافزوده به توسعه صنایع پاییندست منجر شده و علاوه بر ارزآوری و تولید ثروت، موجب اشتغالزایی و توسعه اجتماعی چشمگیری به طور یکنواخت در سراسر سرزمین خواهد شد.
در این بین اما بهرهبرداری از این ذخایر با چالشها و موانع بسیاری همراه است که باعث شده در سالهای اخیر جریان ورود نقدینگی به این حوزه کاهش یابد و بسیاری از فعالان عطای معدنکاری را به لقایش بخشیده و سرمایه خود را راهی بخشهای دیگر کنند. نگاهی به آینده بازار مواد معدنی نشان میدهد که اگر امروز به بهرهبرداری و ارتقای معدنکاری نپردازیم، در سالهای پیشرو جبران این عقبماندگی سخت و پرهزینه خواهد بود. نمونه این موضوع را در بیتوجهی به اکتشافات مشاهده میکنیم که امروز نهتنها برای جبران این عقبماندگی با معضلات متعدد دست به گریبان هستیم، بلکه در حال سپردن بازارها به رقبایی هستیم که به سراغ معدنکاری هوشمند رفتهاند. عمده مشکلات بخش معدن ناشی از نگاه سنتی حاکم بر این بخش و عدمتعامل میان سازمانهای مرتبط با آن است. بهعنوان مثال، نگاه سنتی حاکم بر بخش معدن از سوی سازمانهایی همچون منابع طبیعی و محیطزیست، معدنکاری را در تقابل با موضوع محیطزیست میداند و به معدنکار بهعنوان مخرب محیطزیست نگاه میکند، در حالی که در گام اول همین تغییر نگاه میتواند عمدهای از مشکلات را حل کند. درواقع بخش معدن و فعالان آن باید در گام اول به سراغ فرهنگسازی بروند تا بتوانند این نگاه را تغییر دهند.